Δε νομίζω πως της αξίζει να την τιμάμε μόνον μια φορά τον χρόνο. Δεν είναι η συγκεκριμένη μέρα που θα της προσθέσει λάμψη.
Δε θα μιλήσω για όλο το σύνολο των γυναικών...
Θα μιλήσω για εκείνες τις γυναίκες, που μέσα τους κρύβουν τον πιο άξιο «άντρα».
Εκείνες οι γυναίκες, που παλεύουν να κρατήσουν μια οικογένεια, με ενέχυρο τον ίδιον τους τον εαυτό. Ξέχασαν τα «θέλω» τους, τα σκέπασαν οι ζωές των άλλων…
Εκείνες οι γυναίκες που τους έλαχε η μοίρα να παίξουν δύο ρόλους μαζί. Λες ρε παιδί μου, πού το κρύβουν τόσο τσαγανό; Έλα όμως που έχουν τόσο και άλλο τόσο…
Τις αγαπάω αυτές τις γυναίκες, τις θαυμάζω! Έχουν κάτι το τόσο διαφορετικό, που δεν μπορείς να το αγγίξεις. Αναρωτιέμαι όταν λυγίζουν, πού βρίσκουν την δύναμη...Την ίδια στιγμή συνειδητοποιώ, πως η κινητήρια δύναμη είναι τα παιδιά τούς...
Ένα μεγάλο «Χρόνια Πολλά» λοιπόν, νομίζω πως τούς αξίζει! Επωμίστηκαν δύο ρόλους μαζί, διασχίζουν μόνες τους δύσκολους δρόμους. Γέμισαν το χώρο, που άφησε η απουσία του πατέρα με αξιοπρέπεια και θαυμασμό.
