Η 8η Μαρτίου θεσπίστηκε ως ημέρα της γυναίκας στη μνήμη των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη,οι οποίες διεκδίκησαν μαχητικά τα δικαιώματα τους στην εργασία που ως τότε ήταν κάτι λιγότερο από μηδαμινά.
Η επαναστατική αυτή κίνηση κατέληξε σε αιματηρό επεισόδιο το 1857 μένοντας στην Ιστορία ως ημερομηνία-ορόσημο. Μετά από αυτό το συμβάν ο επόμενος στόχος των γυναικών από διάφορα κράτη, ήταν η απαίτηση δικαιώματος ψήφου. Οι πρώτες που τα κατάφεραν ήταν γυναίκες από τη Νέα Ζηλανδία το 1893.
Στις μέρες μας είναι μια εορτή-δίδαγμα με στόχο να γίνει σαφές, στη κοινωνία πως δεν πρόκειται για μια ακόμα τυποποιημένη, εμπορική ημέρα όπου είθισται να προσφέρονται δώρα αγάπης και εκτίμησης στις γυναίκες, αλλά ανάγκη κατανόησης πως οι αγώνες του παρελθόντος είναι σημαντικό να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση για τις σύγχρονες διεκδικήσεις. Ορισμένες από αυτές είναι να διαλυθούν εκ βάθρων αντιλήψεις αρνητικές για το γυναικείο φύλο ειδικά, όσον αφορά την αναγνώριση και το σεβασμό που αρμόζει σε κάθε είδους σχέσεις τους.
Παρά το γεγονός της κατάκτησης πολλών δικαιωμάτων όπως και νομοθετικών ρυθμίσεων που πλέον εξισώνουν τη γυναίκα με τον άντρα, καθημερινά σχεδόν γίνονται γνωστά περιστατικά υποτίμησης, εξουσιαστικών συμπεριφορών, σεξουαλικής παρενόχλησης, βίας, κακοποίησης που ενίοτε καταλήγουν και κατά της ζωής του θύματος είτε με αυτοχειρία είτε με δολοφονία. Η επαγγελματική ζωή μιας γυναίκας πλήττεται εξίσου καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη με συγκαλυμμένες αδικίες και ανισότητες οι οποίες μπορεί να εμπίπτουν στις παραπάνω αναφορές με την προσθήκη πως η προστασία της μητρότητας είναι πρακτικά ανύπαρκτη ως επί το πλείστον.
Η πρόκληση της γιορτής της γυναίκας είναι η ημέρα αυτή, να μείνει στις συνειδήσεις των ανθρώπων ως το τέλος της πατριαρχίας και της αρχής της ισότητας, που πηγάζει από εσωτερικό σεβασμό από άνθρωπο προς άνθρωπο. Μελετώντας το παρελθόν μια τέτοια αλλαγή δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά μια δύσκολη υλοποιήσιμη απόφαση που χρειάζεται θάρρος, δύναμη, αυτοπεποίθηση και ομάδες ενωμένες προς τον κοινό στόχο ο οποίος, παγιώνεται με θυσίες πολλές φορές επεισοδιακές ώστε να καταστούν αποτελεσματικές.
